Maandag 9 Mei.naar Redu

Maandag 9 Mei,

Verder op de terugreis en het volgende doel is een stuk noorderlijker in Frankrijk en ligt in het departement Chantal.
De Cp in Maurilac is gelegen bij een groot recreatie terrein. het hoofd deel bestaat uit een groot meer ontstaan door het plaatsen van een stuwdam..

Het lichte gedeelte is het kunstmatige zandstrand

S'avonds na het eten een wandeling rond het meer gemaakt en vervolgens de Camper wat verplaatst om ontvangst op de schotel te hebben.


Wij staan daarom wat afgezonderd van de Franse campers.







Onderweg naar Auxerre zijn wij zoals van ons gewend weer over de meest kronkelende binnenwegen doorgereden. Iedere dag in de ochtend een Lidl, Aldi of andere mercado aangedaan om de verse broodjes voor de middag te kopen. voor vandaag moesten het vooral weer prima aardbeienbroodjes worden. Immers deze zonnekoninkjes verdienen een heerlijke ondergrond.



Al kronkelend en genietend van de mooie natuur de richting van Apremont sur Taillier in geslagen.
Volgens de informatie die wij hadden is dit een van de allermooiste dorpjes van Frankrijk, er is chter de kerk een CP en even buiten het dorp nog een grote mix parking waar ook overnacht kan worden.

Bij het naderen van het dorpje zagen wij het kasteel van de familie weutikveul of hoezeookmochtenheten al liggen. het was een goed onderhouden stulpje met een plesante uitstraling.

Echt zo'n dingetje van een landeigenaar.

De rest van het dorpje had een Engelse uitstraling, voor ons gevoel waren wij voor een paar uur aan de andere kant van het kanaal.

Zoals wij in Engeland gewend zijn ook hier het Towncross bij de ingang of op de marketsquare van het dorp. De rivier Taillier was groter en breder alsdat wij verwacht hadden.

Bloesem bomen op de voorgrond het Chateau op de heuvel en een uiterst verzorgd grasveld met bankjes om lekker naar de rivier te staren.

Heggetjes in allerlei vormen geschoren en alles in een schitterende staat van onderhoud.

Al rondlopen hoorden wij op de achtergrond het o-zo bekende eendengeluid aankomen, als gans moet je immers jouw familie op afstand kunnen herkennen.
Bleek er een eendenclub een rally te hebben. alle kleuren en zelfs een lamme een waren later bij de kerk verzameld.

Via dit smalle weggetje moest al het verkeer door het dorpje heen, de hele sfeer ademt engels.

bij het verlaten van het dorp nogmaals plaatje gemaakt van de doorgaande weg.

Heel langzaam komt er steeds meer een einde aan ons avontuur, de wegen worden drukker de mensen krijgen steeds meer haast, en wij moeten ons helaas ooi aanpassen.

volgende blog is vast en zeker de laatste van deze reis.

Grtjs SjaWi