Maandag 9 Mei, Douwe Bob avond en einde reis.

Maandag 9 Mei, deel 2

Onderweg naar de CP in Auxerre, kregen Wij net voor Bort les Orgues een verkeersomleiding in Verband met Wegwerkzaamheden. Dit was op het laatste moment pas aangegeven, dus stoppen en trachten te keren op de weg, klein stukje verderop was  een inrit, achterzijde er in gestoken en langzaam omdraaien. Ware het niet dat de weg naar beneden afliep en precies op het moment van wegrijden kwam er een auto op de hoofdweg vrij snel aanrijden, stom rund DAT ik ben trap ik alleen de koppeling in en trap ik niet gelijk op de rem, Camper rolt stukje achteruit,  met de bumper op natuurstenen muurtje. Aangezien er nogal wat plastic in dit onderdeel is verwerkt was er een beste schade te vermelden.
Verder Ging de reis redelijk soepel, ruitenwissers mochten ook Weer Aan het werk en de lucht werd steeds donkerder, was ook eigen schuld, hadden immers Marc geSMSt dat we wat zon naar Nederland zouden Sturen, Echter Te veel opgestuurd.

De CP van Auxerre is op de grote mix parking Aan het water, via Een loopbrug naar de overzijde Geweest en deze foto Gemaakt. Tussen de bomen door zijn de neuzen van de Campers te zien.

 Nooit geweten dat Auxerre Zo'n vrome stad was, Het staat vol met grote Kerken en Kathedralen, Maar het weer liet het niet toe om de volgende dag Een heerlijke Wandeling in de stad te maken. De regen bleef Maar neerdalen op ons, Het leek wel of er getracht Werd ons kleurtje eraf te Spoelen.

S'avonds Het Eurovisie spektakel gevolgd en de euforie op de plaatsing van Douwe Bob meegemaakt.  

Dinsdag 10 Mei 

De Volgende Ochtend verder Noordwaarts Gereden en door de oorlogsgebieden rond Verdun Richting België gegaan. 

We passeerden een aantal erevelden met de graven van de oorlogsslachtoffers. Later kwamen uit bij een groot monument, deze herdacht de bloedige Strijd op de Vlakte van 1914-1918.

In dit monument was ook een klein museumpje, deze was helaas gesloten.

Het genoemde Aantal Slachtoffers is nauwelijks te bevatten, Zeker als je weet dat dit Nog een Loopgraven oorlog betrof. Waar mannen maanden lang Geen meter TERREINWINST boekte en alleen elkaar afslachtten .  En dat alles om onze vrijheid te borgen. In 1940 bleek dat dit alles voor Niets is geweest. 

Na de bezichtiging zijn we verder Gereden Richting Het boekenstadje Redu in België, Wij hadden gedacht dat het er gezellig druk zou zijn. Maar wij kwamen bedrogen uit, op de CP net buiten het dorp was er slechts Een andere camper, het was eeen belgies echtpaar zo te zien hadden zij een nieuwe camper. hij gaf aan dat het wel erg rustig in het stadje was, Waarop ik antwoordde, dan zal er vast wel een pintje te krijgen zijn, antwoordde hij dat we echt niet hoefden te vechten voor een plekje op het terras. bleek ook volledig te kloppen, er was geen hond (Op het enigste terras wat geopend was) te bekennen. Bijna alle winkeltjes waren dicht en de overige terrasjes leeg.

Nadat wij er waren gaan zitten en een biertje hadden, kwamen er uit de bosjes toch nog wat mensen te voorschijn, die ook dorst hadden.

Woensdag 11 Mei,

Vanuit Redu de volgende morgen via de B-wegen richting Lottum in Limburg gereden, om hier nog wat asperges te SCOREN, zodat we dit ontmoetten de Pinksteren konden nuttigen.

Verder klaarde het weer ontzettend op en bij thuiskomst S'middags was het weer aangenaam van Temperatuur.

Donderdag 12 Mei,

Langzaam gestart met het leegmaken van de Camper en de normale zaken van een huishouden weer oppakken. Camper weer toonbaar maken en uitmesten, ondanks dat we er bijna 2 1/2 maand in hebben geleefd, En dat Wilma regelmatig met de bezem en stofzuiger in de weer is geweest, word de boel toch stoffig en merk je dat er een grondige sop beurt nodig is. Nadat de camper weer verwend en vertroeteld was, Hebben we de afspraak gemaakt om Joey op te halen bij het crematorium.

Het werd een beladen rit, en een droevig weerzien met de strooikoker waarin de stoffelijke resten van Joey zaten. Gister avond zijn we samen en met de as van onze eerste Engelse Cocker-spaniël Cindy naar het bos gegaan, daar waar wij zoveel met ze hebben gewandeld, om ze beide te gaan uitstrooien. 

Het is goed zo, en het dwingt ons om vaak het bos in te wandelen en effe bij ze te gaan zitten.

Uiteindelijk heeft de hele reis 14.000 Km opgeleverd, het grootse gedeelte hebben wij van alles Kunnen Genieten. ook al was het tweede deel van de reis een stuk anders als dat wij gewild hadden.

Als Afsluiting onze reis zal ik de lijfspreuk van Bernadette gebruiken en dit tegen jullie allen zeggen.

Pluk elke dag en maak er het mooiste van.

Grtjs Sjaak en Wilma

                             

Maandag 9 Mei.naar Redu

Maandag 9 Mei,

Verder op de terugreis en het volgende doel is een stuk noorderlijker in Frankrijk en ligt in het departement Chantal.
De Cp in Maurilac is gelegen bij een groot recreatie terrein. het hoofd deel bestaat uit een groot meer ontstaan door het plaatsen van een stuwdam..

Het lichte gedeelte is het kunstmatige zandstrand

S'avonds na het eten een wandeling rond het meer gemaakt en vervolgens de Camper wat verplaatst om ontvangst op de schotel te hebben.


Wij staan daarom wat afgezonderd van de Franse campers.







Onderweg naar Auxerre zijn wij zoals van ons gewend weer over de meest kronkelende binnenwegen doorgereden. Iedere dag in de ochtend een Lidl, Aldi of andere mercado aangedaan om de verse broodjes voor de middag te kopen. voor vandaag moesten het vooral weer prima aardbeienbroodjes worden. Immers deze zonnekoninkjes verdienen een heerlijke ondergrond.



Al kronkelend en genietend van de mooie natuur de richting van Apremont sur Taillier in geslagen.
Volgens de informatie die wij hadden is dit een van de allermooiste dorpjes van Frankrijk, er is chter de kerk een CP en even buiten het dorp nog een grote mix parking waar ook overnacht kan worden.

Bij het naderen van het dorpje zagen wij het kasteel van de familie weutikveul of hoezeookmochtenheten al liggen. het was een goed onderhouden stulpje met een plesante uitstraling.

Echt zo'n dingetje van een landeigenaar.

De rest van het dorpje had een Engelse uitstraling, voor ons gevoel waren wij voor een paar uur aan de andere kant van het kanaal.

Zoals wij in Engeland gewend zijn ook hier het Towncross bij de ingang of op de marketsquare van het dorp. De rivier Taillier was groter en breder alsdat wij verwacht hadden.

Bloesem bomen op de voorgrond het Chateau op de heuvel en een uiterst verzorgd grasveld met bankjes om lekker naar de rivier te staren.

Heggetjes in allerlei vormen geschoren en alles in een schitterende staat van onderhoud.

Al rondlopen hoorden wij op de achtergrond het o-zo bekende eendengeluid aankomen, als gans moet je immers jouw familie op afstand kunnen herkennen.
Bleek er een eendenclub een rally te hebben. alle kleuren en zelfs een lamme een waren later bij de kerk verzameld.

Via dit smalle weggetje moest al het verkeer door het dorpje heen, de hele sfeer ademt engels.

bij het verlaten van het dorp nogmaals plaatje gemaakt van de doorgaande weg.

Heel langzaam komt er steeds meer een einde aan ons avontuur, de wegen worden drukker de mensen krijgen steeds meer haast, en wij moeten ons helaas ooi aanpassen.

volgende blog is vast en zeker de laatste van deze reis.

Grtjs SjaWi

Zondag 8 Mei.Beaulieu sur Dordogne

Zondag 8 Mei,

S 'morgens de vuilwatertank en het toilet geleegd, en vertrokken richting Maurillac, de reis ging door het natuurschoon en de oude dorpjes in de Vallei van de Dordogne.

Kom je onderweg zo'n leuk stukje dorp in de bossen tegen, en dan weet je dat de Dordogne er onderlangs stroomt

 

Dan kijk je iets naar links en dan zie haar door het landschap kronkelen.

Op een gegeven moment kwamen wij bij het dorpje Beaulieu sur Dordogne in een verkeersomleiding, het hele  doorgaande verkeer mocht het dorp niet door.
Wij moesten door een smal klein paadje naar beneden, het was eigenlijk niet geschikt voor de Camper, maar ja de arm van de wet is te sterk en spreekt ook nog een een bekkie Frans van heb ik jou daar, dus geen discussie en naar beneden. 

Op onze weg naar beneden kwamen er toch nog wat auto's  omhoog, dus boze gezichten en verongelijkte automobilisten achter het stuur. 

Daarom maar nonchalant en schouderophalend rustig doorrijden en de boel achteruit dwingend tot de weg breed genoeg was om ze er langs te laten.

De boel was afgesloten omdat in het dorp de Fete des Fraises was.

Het feest van de aardbei is een lokkertje voor alle Fransen uit de hele omgeving. Het paadje waar wij in moesten rijden was ook gelijk de CP dus aan de waterkant stonden zeker 40 Campers, natuurlijk alle met uitzondering van die ene

allemaal Fransen. 
Wij voelde ons net Asterix en Obelix tegen de Romeinen, die ene vreemde eend in de rij hield toch maar mooi stand tegen de overmacht.

Door het hele dorp waren er kraampjes met vooral AARDBEIEN en aanverwante artikelen.
Er liepen verschillende kapellen en artiesten door de menigte, was een leuke sfeer al met al.

De dames waren leuk beschildert en de heren hadden een soort doedelzak en trommels

Ook de tarte des Fraises waren in verschillende maten te verkrijgen, en alles vers en erg lekker.
Dus twee bakjes en twee taartjes gekocht en mee genomen naar de camper.


Dit was de Tarte Geant, een toch niet te missen taartje opgemaakt en klaar voor consumptie. Wat er uiteindelijk met het schepsel is gebeurd weten wij niet.

De heerlijkste worsten, kazen en hammen werden er in de diverse kraampjes aangeboden. Ook een groot aantal handwerk kraampjes met uiteenlopende huisvlijt zaken ontbraken niet. 

Nog een paar sfeer beelden van het plaatsje tot besluit. 

Zelf ook nog een beetje aardbeienfeest in de camper gehad. 

Na het feest door gereden naar de CP in Maurillac gereden.

Tot de volgende blog 

Grtjs SjaWi 

Vrijdag 6 tot zaterdag 7 Mei.Vallei van de Dordogne

vrijdag 6 Mei,

De terugreis is begonnen, de route voert via Biaritz naar Mont de Marsan in Frankrijk. S'morgens op tijd gaan rijden via de binnenwegen langs de kust om nog een laatste blik op de oceaan te werpen.
Het weer begon al wat minder te worden en het gevoel dat het zo zou blijven kreeg toch de bovenhand. Rond om Bilbao werd het al weer veel drukker in het verkeer, de rust van de laatste weken ebde volledig weg en de agressieve chauffeur kwam weer boven, niet omdat het kan maar omdat het moest. Verder verliep de reis voorspoedig. Op de CP in Mont de Marsan moesten we weer de intelligentie aanspreken. De kosten moesten met een parkeerautomaat en een bankpas geregeld worden. Na een grondige bestudering en de ervaringen van eerdere automaten werd de klus geklaard.

Hier tussen een en al Franse Campers overnacht en de volgende morgen op tijd verder naar de volgende CP. Hier geen foto's gemaakt ( grasveld en wat bomen) dus niet de van een foto waard.

Zaterdag 7 Mei.

Op de CP van La Roque-Ganeac stonden wij in een boomgaard met allemaal notenbomen, er was een restaurantje en een kanoverhuur, dus best wat bedrijvigheid in deze omgeving. Het riviertje waar je in kan kanoën is de La Dordogne, de hele Dordogne Vallei staat bekent om zijn natuurschoon en de vele grotten en spelonken.

Het gras was nog niet gemaaid maar dat kan de natuurlijke charme niet vergallen.

Aan de overkant van de rivier een oud dorpje lekker lui liggend aan het water.

De kano's kwamen net voorbij, op de achtergrond de kiosk en het restaurant.

Het was weer wennen aan de stijve prijzen voor een biertje in Frankrijk. Twee blikjes voor € 4,40. waren wij echt niet meer gewend.

Verder was het er erg rustig dus de middag nog lekker in het zonnetje, Wilma met een leesboek  en ik met mijn puzzelboek,

S'middags nog de kwalificatie van de motorgp gekeken en verder geluierd in de makkelijke stoel.

S'avonds weer op tijd naar bed, maar de temperatuur in de camper was zo onaangenaam hoog, de laatste weken aan de kust en in de bergen was het S'avonds erg koel. 
Dus de ventilator in het dakluik maar aangezeten en hiermee de boel wat afgekoeld.

Van hieruit gaan we richting Maurillac.

Tot de volgende bladzijde
GrtjsvSjaWin

Woensdag 4 tot Donderdag 5 Mei

Woensdag 4 Mei,

Het enige restaurant in de wijde omgeving aan de buitenkant.

Het restaurant gaat pas klokslag 9 uur S'avonds open. Eerder is er nog geen biertje of glas wijn te krijgen.
S'morgens tot 13.30 kan je koffie of kleine hapjes krijgen, maar daarna tot 9 uur dicht.

Het was een knus geheel van binnen maar toch het geheel was pover.

Donderdag 5 Mei
Vanmorgen vertrokken van de CP in Valeron de Posada richting Biaritz, dit betekent dat de terugreis langzaam is begonnen.

Onderweg nog wat Picos plaatjes gemaakt.

De grootste delen sneeuw zijn nu weg maar het blijftbeen magnifiek gezicht.

Helaas is de Panorama foto niet helemaal gelukt.

 doet toch niet onder voor de Alpen of de Pyreneen.

Een mooi bronzen beeldje langs de route.

Verder onderweg nog een visitercenter gezien en bezocht, maar eerst op de parkeerplaats het middagbroodje genuttigd.  

 een mooie foto geleend van dit center.

Ook deze gemzen zijn hier gepikt.

Via een mooie weg door de bergen richting de kust, maar na een paar keer geen plekte hebben gevonden aan een baai of bij een vuurtoren,toch maar door naar Eteikio op de CP gereden.

Bijschrift toevoegen

Staat het zooitje weer met de schotel omhoog. 

Dit is een verkeersbord in de Baskische taal, net als in Wales houd men hier hun eigen taal in stand.
Wat het precies betekend zouden wij niet weten 

De basiliek van Ekeitio aan de achterzijde vanaf het strand gefotografeerd.

Er is een heel leuk binnenhaventje in deze stad. Het deed ons aan Honfleur in Frankrijk denken. Langs de kade een wandelboulevard en vooral veel restaurantjes en de bij behorende terrasjes. 

Op deze voorstelling staat een van de bronnen van inkomsten van de vissers afgebeeld.
Maar sinds de walvisvangst aan banden is gelegd, vangt men alleen nog handelbare formaat vissen.

Op de terugweg naar de CP nog dit conferentie centrum op de plaat gezet. Gaan vanavond op tijd het mandje in want morgen gaan we richting Frankrijk.

Nog een leuk kerkje in een steegje, was helaas ook gesloten, het viel ons deze reis op dat het huis des Heerens ook sluitingstijden heeft, het is tegenwoordig geen 24 uurs bedrijf meer.

Wij dachten even dat we in Oostenrijk aangekomen waren, maar het was toch echt een café in Ekeitio centrum.

Grtjs aan allen en tot de volgende Blog

SjaWi